Mimo, że Polacy od samego początku napotykali w swojej działalności na utrudnienia ze strony władz Wolnego Miasta Gdańska, to ich sytuacja znacznie pogorszyła się po przyjeździe w październiku 1930 r. do Gdańska Alberta Forstera, jako komisarycznego przywódcy obszaru Wolnego Miasta Gdańska. Otrzymał on od Adolfa Hitlera wszelkie pełnomocnictwa w działalności politycznej, głównie jako organizator zbliżających się wyborów do Senatu (Volkstagu) gdańskiego oraz jako gauleiter NSDAP w GdańskU. W wyborach do Senatu (Volkstagu), które odbyły się w Gdańsku 16 listopada 1930 r. NSDAP pod wodzą Forstera uzyskała 12 z 72 mandatów, stając się drugą, po socjaldemokratach, najsilniejszą partią. Odtąd Forster konsekwentnie dążył do całkowitego usunięcia Polaków z Senatu i przejęcia władzy w Wolnym Mieście Gdańsku przez NSDAP.
Brunon Zwarra tak zapamiętał ten czas:
Niemal z każdym dniem życie w Gdańsku nabierało innego wyrazu. Propaganda hitlerowska nie dawała społeczeństwu ani chwili oddechu. W dniu 20.06.1939 r. zakomunikowano radośnie, że w Volkstagu zasiedli nareszcie sami posłowie hitlerowscy w mundurach. Dano przy tym do zrozumienia, iż pozostali dwaj cywilni posłowie Polacy Antoni Lendzion i Bronisław Budzyński dla nich już się nie liczyli.
Wygłoszone 22.05.1939 r. na tajnej konferencji w kancelarii Rzeszy przez Hitlera słowa: Gdańsk nie jest wcale obiektem zatargu, jest to zagadnienie ekspansji naszego „Lebensraum” na wschód wyraźnie wskazywały na zbliżający się moment wybuchu wojny.