Główną diecezją utworzonego 12.08.1919 r. województwa pomorskiego była diecezja chełmińska z siedzibą w Pelplinie. Poza polską administracją cywilną pozostała diecezja warmińska. Oddzielną diecezję stanowiła diecezja Gdańska erygowana bullą papieża Piusa XI z 30.12.1925 r., w skład której weszło terytorium dotąd, pod względem kościelnym, należące do dwóch diecezji – chełmińskiej (18 parafii) i warmińskiej (17 parafii). Pierwszym ordynariuszem diecezji gdańskiej, która do 28.06.1972 r. zachowała prawo egzempcji, został jej dotychczasowy administrator apostolski ks. Edward O’Rourke. Od 1911 do 1939 roku w Wolnym Mieście Gdańsku zaangażowanych było 16 polskich kapłanów. W związku z tym, że na terenie Gdańska ludność polska nie posiadała własnej świątyni w 1923 r. powołano Towarzystwo Budowy Kościołów Polskich. Prezesem został wybrany wikariusz kościoła św. Mikołaja, bł. ks. Bronisław Komorowski. W maju 1925 r. odbyło się poświęcenie nowego kościoła pod wezwaniem św. Stanisława we Wrzeszczu, w miejscu starej ujeżdżalni, którą pozyskano dzięki staraniom Komisariatu Generalnego RP. Proboszczem został bł. ks. Bronisław Komorowski. Od 1930 r., po przybyciu do Gdańska Alberta Forstera, jako gauleitera NSDAP, w Wolnym Mieście Gdańsku nastąpiło wzmożenie akcji antypolskich. Zarówno działalność polskich księży, jak i patrzenie na to przychylnym okiem przez biskupa O’Rourke nie uszła uwadze gdańskim Niemcom.