Bł. ks. Bronisław Komorowski urodził się 25.05.1889 r. w Barłożnie, powiat Starogard Gdański. Po ukończeniu Collegium Marianum w 1910 r. podjął studia filozoficzno-teologiczne w seminarium duchownym w Pelplinie. Podczas studiów działał w kółkach filomackich. Po wyświęceniu w 1914 r. został wikariuszem w Łęgowie pod Pruszczem Gdańskim. W latach 1915–1924 był wikarym w kościele św. Mikołaja w Gdańsku. W czasie I wojny światowej udzielał się w pracy narodowej społeczeństwa polskiego w Gdańsku, odprawiając msze św. w języku polskim, ucząc polskie dzieci języka i historii polskiej. W 1923 r. z inicjatywy Komisarza Generalnego RP w Gdańsku działacze polonijni z ks. Bronisławem Komorowskim zawiązali Towarzystwo Budowy Kościołów Polskich w Gdańsku. W 1924 r. w dawnej pruskiej ujeżdżalni koni otwarto kaplicę, rektorem tego kościoła został ks. Bronisław Komorowski, przechodząc na listę płac państwa polskiego. W maju 1925 r. nastąpiło poświęcenie kościoła pod wezwaniem Św. Stanisława Biskupa. Tego roku powołano Ligę Katolicką. Jednocześnie ks. Komorowski działał w Gminie Polskiej, włączył się również w nurt pracy kulturalno – oświatowej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku. Kościół Św. Stanisława stał się centrum polskości i miejscem, gdzie odbywały się różne uroczystości narodowe ks. Bronisław Komorowski wygłaszał patriotyczne kazania, a obchody 25–lecia jego pracy kapłańskiej stały się okazją do wielkiej manifestacji narodowej.
1.09.1939 r. o godzinie 6.00 rano bojówki niemieckie wpadły na plebanię, skąd pobitego, skutego w kajdankach ks. Bronisława Komorowskiego wywieziono do Viktoria Schule. Został stracony 22.03.1940 r.

Bł. ks. Franciszek Rogaczewski urodził się 23.12.1892 r. w Lipinkach, powiat Świecie. Naukę rozpoczął w Chełmnie, a ukończył w Collegium Marianum w Pelplinie. Tam też w seminarium duchownym w 1913 r. podjął studia filozoficzno-teologiczne. Po otrzymaniu święceń kapłańskich ks. Franciszek Rogaczewski w 1918 r. został wikariuszem w Nowym Mieście na Pomorzu. W 1920 r. został wikarym w kościele Najświętszego Serca Jezusowego w Gdańsku-Wrzeszczu. W latach 1927–1928 był wikarym przy kościele Św. Brygidy w Gdańsku, a od 4.08.1928 r. do 30.01.1930 r. drugim a potem pierwszym wikarym przy kościele Św. Józefa w Gdańsku. 31.01.1930 r. został mianowany przez gdańskiego biskupa Edwarda O’Rurke proboszczem tytularnym mającego powstać kościoła pod wezwaniem Chrystusa Króla. Od samego początku pobytu w Gdańsku ks. Rogaczewski brał udział w pracy polskich organizacji religijno-narodowych, społecznych i politycznych. Wchodził w skład zarządu Ligi Katolickiej, Macierzy Szkolnej, a od 4.03.1929 r. do września 1939 r. był jej wiceprezesem. Działał na rzecz polskiego szkolnictwa i oświaty pozaszkolnej, tworzył polskie ochronki, które uważał za pierwszy etap w długofalowym procesie wychowania narodowego młodzieży.
Do 1933 r. działał w Gminie Polskiej, doprowadzając do powstania w niej komisji kulturalno-oświatowej. Kościół polski w Gdańsku miał według niego być apolitycznym centrum polskiego życia społecznego, którą to ideę zaczął realizować od 1933 r., po wybudowaniu pierwszej części kościoła Chrystusa Króla. Zakładał liczne kółka zainteresowań, stowarzyszeń, organizacji, powoływał orkiestry, chóry, organizował wystawy. 1.09.1939 r. ks. Franciszek Rogaczewski został we wczesnych godzinach rannych aresztowany i osadzony w więzieniu Viktoria Schule, następnie 2 września został przewieziony do obozu Stutthof. Został stracony 11.01.1940 r.